អក្សរសាស្ត្រ និង អក្សសិល៏្ប

១.​ដើមកំនើតអក្សរសាស្រ្តខ្មែរ

អក្សរសាស្រ្តខ្មែរមានភាពទូលំទូលាយចែកមែកធាងជាច្រើនផ្នែក និង​ទៅតាម​សម័យកាលសង្គមខ្មែរ ។ អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ មានដើមកំនើតជា​យូរលង់​ណាស់​មក​ហើយស្របពេលជាមួយ​នឹងប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរចាប់​កំនើតដែរ អាច​និយាយ​បាន​ថាជាអក្សរសាស្រ្តមួយដែលមានវ័យចំណាស់ជាងគេក្នុងចំនោមប្រវត្តិ​អក្សរ​សាស្រ្តឥណ្ឌា និង ចិន ដែល​បានចាប់បដិសន្ធិនៅទ្វីបអាសុីអា​គ្នេយ៍​នៃពិភពលោក​មុនសតវត្ស ។ អក្សរសាស្រ្តខ្មែរបានរីកសាយភាយទូទាំ​ង​ទ្វីប​​អាសុី​អាគ្នេយ៍ មិន​ចាញ់អក្សរសាស្រ្តរៀមច្បងទាំងពីរនោះប៉ុន្មានទេ មិនតែ​បុ៉ណ្ណោះ អក្សរសាស្រ្តក៏ត្រូវបាន​ជន​បរទេស​ជិតខាងប្រទេសចម្លងយកទៅប្រើ​ប្រាស់​ជា​រៀប​តៗគ្នាដូចដែលយើងបច្ចុប្បន្ន និង​មានកត់ត្រានៅក្នុងប្រវតិ្ត​សាស្រ្ត​រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ។ ភាពល្បីល្បាញនៃប្រវត្តិសាស្រ្តប្រចាំទ្វីប​អាសុីអាគ្នេយ៍នេះក៏ជាកំលាំង​ជំរុញឲ​មាន​ការ​រីកចំរើននៅ​ក្នុង​សង្គមខ្មែរលើ គ្រប់ ដោយជាខឿនមួយដែលចាក់ក្រឹសសាងសងវប្បធម៌ សាសនា ជាតិ​ឡើង​យ៉ាង​​អស្ចារ្យបំផុត ។ យ៉ាងណាមិញ មានសំនួរ​ចោទសួរថា តើមូលហេតុ​អ្វីបានជាសង្គមអក្សរសាស្រ្តខ្មែរបច្ចុប្បន្ន​មាន​ការ​ធ្លាប់ចុះយ៉ាងដុនដាប ហើយ​ស្ទើរតែបាត់​មុខក្នុងសង្គមពិភពលោក បើប្រវិត្តសាស្រ្តអះអាងថាខ្មែរមាន​ភាព​អច្ឆរិយះ​ល្អឥតខ្ចោះ​យ៉ាង​នេះ ? សំនួរនេះបានចោទសួរពីគ្រប់សំណាកប្រជាជនខ្មែរ​គ្រប់រូប​គ្រប់​ជំនាន់ ហើយមានមួយចំនួន​ស្ទើរ​តែជឿថា ៉ខ្មែរពំុមាន​អក្សរ​សាស្រ្តខ្លួនពិតប្រាកដទេ ច្បាស់ជាយកពីឥណ្ឌា ប្ញ សៀម ហើយមើល​ទៅ! ៉ ។ សញ្ញា ៉! ៉ និង សញា ៉? ៉ បានកើតឡើងចេញ​ពីក្នុង​សំណាក​​ជនជាតិខ្មែរ និងបរទេសគ្រប់គ្នាហើយព្រមទាំងគ្មាន​ការ​បក​ស្រាយ យ៉ាងសមស្រប ។ ដោយយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវ នាងខ្ញុំ​នឹងបង្ហាញពីប្រវិត្តនៃការកកើត​ប្រវិត្តសា​ស្រ្ត​ខ្មែរយើងតាំងពីដើម​ឡើយ​រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ហើយតោះ​យើងសាកនាំគ្នា​វិភាគ​ទាំងអស់គ្នាថា តើចម្លើយ​នោះនឹងត្រូវបកស្រាយបែប​ណាទើបសម ?

១.១. ប្រវតិ្តអក្សរសាស្រ្តទ្វីបអាសុីអាគ្នេយ៍

សង្ខេបដោយខ្លីអំពីអក្សរសាស្រ្តអាគ្នេយ៍ មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ទៅនឹង​ប្រវត្តិ​នៃការ​កកើតប្រទេស​របស់ជាតិ​សាសន៍​អាគ្នេយ៍

២. អក្សរសាស្រ្ត និង អក្សរសិល្ប៍

២.១.​ និយមន៍យនៃពាក្យ

  • អក្សរសាស្ត្រ = អក្សរ + សាស្រ្ត
  • អក្សរ = ជាស្នាមគំនូសសំរាប់កត់ត្រាភាសានិយាយ
  • សាស្ត្រ = ជាគម្ពីរ ក្បួន តម្រា ច្បាប់ វិជ្ជា ច្បាប់់ប្រដៅ ពាក្យណែនាំ ពាក្យពន្យល់ ពាក្យបង្គាប់ ។
  • អក្សរសិល្ប៍ = អក្សរ + សិល្ប៍
  • អក្សរ = ជាស្នាមគំនូសសំរាប់កត់ត្រាភាសានិយាយ
  • សិល្ប៍ = ជាវិធីសាស្រ្តក្នុងកាសរសេរដើម្បីទាក់ទាញអ្នកអាន អ្នកស្តាប់ អ្នកសិក្សា អោយជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៌ ។